Grzegorz Kamiński: Mój cel? Gra w kadrze!

Karol Wasiek: Słyszałem, że po tygodniu pracy każdy zawodnik otrzymał od sztabu szkoleniowego raport z konkretnymi informacjami na temat zalet i wad w swojej grze. Czy możesz zdradzić, co znalazło się na twojej liście?

Grzegorz Kamiński, zawodnik Dzików Warszawa: Mój raport wskazywał, że jestem bardzo dobry w graniu off-ball i korzystaniu z zasłon. Konkretnie chodziło o rozwiązywanie sytuacji z użyciem hand-offów. Z kolei mam spore słabości w grze typu pick&roll, a także w izolacji. Za mało punktów dostarczam po takiej grze.  To są elementy, które wymagają u mnie poprawy. Chcę je udoskonalać, ale nie zapominając o tych, w których czuję, że jestem naprawdę mocny.

Jakie masz cele na ten sezon?

- Chcę zdobyć mistrzostwo. Indywidualne cele? Nie mam!

Ja w takim razie mam cel dla ciebie.

- Zamieniam się w słuch.

Powołanie do wąskiego składu kadry Polski.

- Bardzo chętnie. Każdego dnia pracuję ciężko, by się tam znaleźć. Trener Legovich mocno mnie pcha do tego, żeby przesuwać swoje granice jeszcze dalej. Wszyscy widzimy, że kadra odnosi sukcesy, podnosi swój poziom, więc to samo do mnie nie przyjdzie. Chcę sobie to wypracować, chcę pokazać na parkietach ORLEN Basket Ligi, że mogę być też w dwunastce meczowej kadry narodowej. To byłoby ogromne wyróżnienie i spełnienie dziecięcych marzeń.

Czujesz, że kadra jest coraz bliżej?

- Myślę, że jako zawodnik rosnę, idę do góry, więc siłą rzeczy ta kadra jest coraz bliżej. Jest - tak uważam - na wyciągnięcie ręki.

Nie znalazłeś się w szerokiej kadrze Polski na EuroBasket. Tam były takie nazwiska jak Piśla, Szumert czy Zapała. Jak na to zareagowałeś? Czy to był taki kop motywacyjny?

- Oczywiście powołanie byłoby dużym zaszczytem, ale skupiłem się na przyszłości. W wakacje dużo pracowałem z trenerem Filipem Rajkowskim. Uważam, że wspólnie wykonaliśmy kawał dobrej roboty. Czuję się dobrze i już w listopadowym okienku nie zamierzam zostawić trenerowi i federacji żadnych wątpliwości co do mojej osoby. Zależy mi na tym, by dojść tam samemu. To mi da olbrzymią satysfakcję.

Czy czujesz, że w ostatnim czasie jest tobą większe zainteresowanie?

- Wydaje mi się, że dużo ludzi jeszcze nie wie, że umiem grać na wysokim poziomie. Czasami nawet na treningach pokazywałem takie zagrania, po których trenerzy byli w szoku, pytając mnie: “ej, serio, tak umiesz?” (śmiech). Po prostu wynika to z faktu, że wcześniej nie miałem aż tylu okazji do pokazania tego na parkiecie.

Wierzę, że to się stanie w tym sezonie. Trener Legovich bardzo we mnie wierzy, więc myślę, że mam w Dzikach wszystko, by to zrobić i przekonać do siebie ludzi, którzy jeszcze we mnie nie do końca wierzą.

W trakcie sparingu z AMW Arką dostrzegłem, że drużyna Dzików, na czele z trenerem Legovichem, jest bardzo wokalna.

- Oj tak. Widziałeś jak trener Legovich skacze i tańczy przy linii? No to jak inni mają nie skakać? To nie wchodzi w grę. W drużynie jest bardzo dobra energia, co przekłada się na atmosferę. Wszystko jest super. Podoba mi się fakt, że wszyscy cieszą się z dobrej obrony, rzucania się po piłkę, a nie ze step-backa oddanego z ósmego metra. Cała ławka krzyczy i dopinguje. To jest prawdziwe budowanie drużyny, a nie zabawa w hero-ball.